Bacterie krijgt Koen flink te pakken: na dagen in coma moet hij nu zijn onderbenen missen (2024)

Het is eind december 2023. Koen Veldhuis uit Hengelo voelt zich niet fit. Hij gaat nog met vrienden de stad in tijdens kerstmiddag, maar het bier smaakt hem niet zo. De dagen daarna voelt hij zich steeds slechter. Hij heeft steken bij zijn ribben, maar hij slaat er nog niet echt acht op. Rond oud en nieuw verslechtert zijn toestand en op 2 januari wordt hij met gillende sirenes naar het ziekenhuis gebracht. Een paar uur later wordt hij in slaap gebracht. De streptokok type A-bacterie heeft hem flink te pakken.

Eigenlijk is het een wonder dat Koen het allemaal nog kan navertellen. Wat er in een paar maanden tijd allemaal met hem is gebeurd, is bijna ongelooflijk. Zo ziek als hij toen was, zo monter zit hij nu in zijn rolstoel in het huis van zijn ouders. "Ik ben blij dat ik nog leef', zegt hij. En daar is de rest van het gezin het mee eens. Vader, moeder en zus Anne hebben angstige weken gehad begin dit jaar. Wat eerst leek op een griepje, bleek een paar dagen later levensbedreigend te zijn. "We hebben echt gedacht dat hij het niet zou halen."

Dagenlang zat het gezin aan het ziekenhuisbed. Koen was er zoveel slechter aan toe dan gedacht. Dat werd pas echt duidelijk op 2 januari, toen hij een afspraak bij de huisarts had. Die stond gepland in de middag, maar Koen ging toch maar eerder. "Het ging gewoon echt niet meer", vertelt hij. "En het is maar goed ook dat we eerder zijn gegaan. Ik kon al bijna niet meer lopen, maar kwam wel zelf het gebouw binnen. Daar hadden ze snel in de gaten dat het misse boel was."

Als hij een paar uur later was gegaan, had hij het sowieso niet gered. "Er werd een ambulance gebeld en met gillende sirenes ben ik naar het ziekenhuis in Almelo gebracht." Daar hadden ze ook al snel in de gaten dat er iets goed mis was. De bloeddruk was zo laag, dat ze hem in coma moesten brengen. "Er werd mij gezegd dat het voor drie dagen zou zijn. Daarom ben ik nog wel rustig gaan slapen. Als ik had geweten dat het voor twee weken zou zijn en dat ik misschien wel helemaal niet wakker zou worden, dan was dat niet het geval geweest."

Na anderhalve dag werd duidelijk dat Koen een streptokokbacterie, type A, in zijn lijf had. Zijn lichaam viel helemaal uit en werd overgenomen door machines. Ook een groot deel van zijn organen viel uit. "We hebben ons echt grote zorgen gemaakt", zegt zus Anne. "In het ziekenhuis maakten ze zich grote zorgen om de voeten van Koen. De doorbloeding was niet meer goed, die werden dus helemaal zwart. Ook bij een hand was dat zo. En dan weet je dat als Koen straks wakker wordt, je hem dit moet vertellen."

"Toen ik wakker werd na bijna twee weken coma, hebben ze mij al snel naar mijn voeten laten kijken", vertelt Koen. "Dan weet je meteen dat het niet goed is. De boodschap was ook helder: die moesten geamputeerd worden. En dat is wel een flinke klap. Je bent 22, je wilt op pad met vrienden, ik zat op voetbal en ik volgde een studie. Alles stort in. En weet je hoe gek het is als je na een amputatie van je onderbenen wakker wordt? Eerst ben je 1.90 meter, daarna ineens 50 centimeter kleiner."

En nu moet hij het leven weer oppakken. Dat gaat op en af. Koen is een optimistisch mens, maar natuurlijk zijn er ook momenten dat hij het moeilijk heeft. Hij kan niet meer naar zijn eigen slaapkamer op zolder, daarom staat in de woonkamer een speciaal bed. Hij kan niet meer lopen, maar zit in een rolstoel. Voetballen is geen optie en stappen met vrienden is geen vanzelfsprekendheid meer.

Bij revalidatiecentrum Roessingh traint hij om weer met kracht het leven zo normaal mogelijk op te pakken. En is hij niet daar, dan komt er een fysiotherapeut thuis. Sinds kort heeft hij protheses, zodat hij vaker uit de rolstoel kan. En dat betekent oefenen, oefenen, oefenen.

Anne is inmiddels een crowdfundingsactie begonnen. "Ik wil Koen graag helpen zodat hij straks een zo normaal mogelijk leven heeft. Heel veel kosten worden wel door de verzekering gedekt, maar heel veel ook niet. Hij heeft dan nu protheses waar hij mee kan lopen, die worden vergoed. Maar hij heeft ook speciale protheses nodig voor het douchen en sporten en die moeten we zelf betalen. Dat loopt flink in de papieren. Ook proberen we thuis een verbouwing te doen zodat hij toch zelfstandig kan wonen, bij het huis van mijn ouders. En het zou mooi zijn als hij straks zijn eigen auto heeft."

Koen is blij met de actie van zijn zus, die inmiddels zo'n 70.000 euro heeft opgeleverd. "Ik hoop dat ik over een tijdje in mijn eigen auto kan rijden, misschien een automaat. Dan heb ik weer meer vrijheid omdat ik zelf op pad kan."

Zijn leven is in een korte tijd totaal veranderd. De sportieve Koen moet langzaam wennen aan het nieuwe leven met een beperking en dat is en blijft lastig. Toch zit er in de rolstoel een jongen die positief is en alles op alles zet. Met zijn verhaal wil hij laten zien dat het leven niet vanzelfsprekend is en zo van de ene op de andere dag kan veranderen.

Heb je een nieuwstip of nieuwe informatie? Tip de redactie via WhatsApp of via de mail.